ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΚΟ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ 26ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012 ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΑΡΧΙΜ. ΕΦΡΑΙΜ Γ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΚ^Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ 26^ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012 ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΑΡΧΙΜ. ΕΦΡΑΙΜ Γ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΥ

Παναγιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα καὶ Οἰκουμενικὲ Πατριάρχα κ^ε ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΕ,

σεπτὲ Προκαθήμενε καὶ Πρωτεύθυνε τῆς ἀνὰ τὴν οἰκουμένην Ὀρθοδοξίας,

Κεφαλὴ Τιμία τοῦ Σεπτοῦ Κέντρου τῆς Βασιλίδος Πόλεως,

τιμαλφὲς καὶ γλυκύτατο μελέτημα καὶ μέλημα τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδίας μας,

ὁ εὐσεβὴς καὶ φιλόχριστος Κλῆρος τῆς ταπεινῆς, πλὴν ἐνδόξου καὶ χαριτωμένης Μητροπόλεως Σισανίου καὶ Σιατίστης, τόσον ὁ ζῶν, ὅσον καὶ ὁ ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένος, Σᾶς καλωσορίζει στὸν τόπο του, ταυτόχρονα δὲ, Σᾶς δεξιώνεται στὰ ἐνδότερα, τὰ ἅγια τῶν ἁγίων τοῦ σώματός του, ὡς Πατέρα, Παρηγορητή, Ἡγούμενο, Γέροντα, ἀλλὰ καὶ Πρῶτο Τέκνο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Παρατηρώντας Σας, τὸν ὀλίγο χρόνο τῆς διαμονῆς Σας ἀνάμεσά μας, κατανυκτικὲς μνῆμες καὶ ἀρέσκειες κατέκλυσαν τὶς διάνοιές μας, ἀνεβάζοντας δάκρυα ἀπὸ τὰ φυλλοκάρδια στὶς παρειές: Φανάρι, Βόσπορος, Ταταῦλα, Κεράτιος, Σκούταρι, Ὑψωμαθεῖα, Μέγα Μοναστήρι, Χάλκη, Πρίγκηπος, Μονὴ τῆς Χώρας, ἀπ’ ὅπου τετράκτινος ἐξαπλώνεται ὁ νοῦς σὲ Βορρᾶ, Μεσημβρία, Δύση καὶ Ἑῴα, σταυρικὰ καὶ ἀγαπητικὰ περιπτυσσόμενος ὅλην τὴν οἰκουμένη. Ἀναλογιζόμαστε περιχαρεῖς ὅτι ἀποτελεῖτε τὸν νεώτερο κρίκο μιᾶς τρισένδοξης ἁλύσου Πατέρων καὶ Πατριαρχῶν, τόσον ὡς διάδοχός τους, ὅσον καὶ ὡς μέτοχος τοῦ τρόπου τους. Ἐσεῖς εἶστε ἡ Κεφαλή, ἐμεῖς οἱ κληρικοί Σας ἀποτελοῦμε τοὺς ὀφθαλμούς Σας, τὰ ἔνδοξα μοναστικὰ τάγματα ἀποτελοῦν τὴν αἴγλη τοῦ τιμίου προσώπου Σας καὶ ὁ λαός εἶναι τὸ Σῶμα Σας. Ὄντως θαλπωρὴ καὶ πανήγυρις ὅλων ἡμῶν ὑπὸ τὰς πτέρυγας τῆς ὄρνιθος, δηλονότι τὸ Ὑμέτερον Ὡμοφόριον.

Στέκεστε σὲ ὑπερῶο τόπο κατοπτεύων ἀχανὲς ποίμνιον. Εἶστε ὁ μόνος πλέον ὁ ὁποῖος δίδει παντοῦ τὴ σταυροαναστάσιμη μαρτυρία τῆς Ρωμηοσύνης, πονεμένης καὶ ἀναστημένης. Μέσα στὴ λαίλαπα τῆς ζοφερᾶς παγκοσμίου κρίσεως, οἱ Νεοέλληνες, Παναγιώτατε, δυστυχῶς, προδίδουμε καὶ πληγώνουμε τὸν ἴδιο μας τὸν ἑαυτό, πολλάκις ἐξαργυρώνοντας τὰ τίμια καὶ τὰ ἔνδοξα τοῦ γένους μας ἀντὶ πινακίου φακῆς. Ὁ λαὸς κουράστηκε νὰ τὸν πληρώνουν μὲ πληθωριστικὰ νομίσματα λέξεων ἄνευ ἠθικοῦ ἀντικρύσματος εἰς χρυσὸν. Μᾶς κούρασαν ὡσαύτως καὶ ἡ «σύνεση» τῶν συνετῶν καὶ ἡ «σοφία» τῶν σοφῶν. Προσβλέπουμε στὸ Πρόσωπό Σας. Μὴ μᾶς λησμονεῖτε! Τὸ κάθε δάκρυ ποὺ ὀργώνει τὴν πατρική Σας καρδία, ραίνει καὶ μυρώνει ὅλο τὸ Σῶμα. Καὶ τὸ Σῶμα εὐγνωμόνως εἰσπράττει τὴν προσευχητικὴ θαλπωρὴ τοῦ Πατέρα ποὺ ἀγρυπνεῖ στὴ Βασιλεύουσα!

Παναγιώτατε,

Βρίσκεστε ἀνάμεσά μας σὰν μία ζωντανὴ παραπομπή πατερικῆς χαρμολύπης, τὰ λίγα μόλις εἰκοσιτετράωρα ποὺ κοσμεῖτε μὲ τὴν παρουσία Σας τὸν τόπο, ἀλλὰ καὶ τὸν τρόπο μας, φανερώνοντάς μας τὸ κλαυσίγελο πρόσωπο τῆς ἀληθινῆς ἀνθρωπινότητας: ὁ ὡραῖος πατερικὸς ἄνθρωπος! Καὶ ὡραῖος σημαίνει στὴν ὥρα του, ὥριμος, νὰ πράξει καὶ νὰ διδάξει, νὰ μεταδώσει καὶ νὰ μεταμορφώσει. Νὰ διδάξει πρωτίστως τὴν μετὰ λόγου γνώσεως καὶ ἐλλογίμου πράξεως σιωπὴ καὶ ὑπομονή. Νὰ μεταδώσει τὴν ἐν Χριστῶ ὡραιότητα ἤθους· Ὀμορφιὰ καὶ Κάλλος ποὺ σώζουν τὸν κόσμο κατὰ τὸν πολὺν Ντοστογιέφσκι. Τέλος, νὰ μεταμορφώσει καθιστώντας μετόχους σὲ Αὐτὰ, ὅσους δεκτικούς. Τὴν ζοῦμε αὐτὴ τὴν ἀλλοίωση στὸ πρόσωπό Σας ἀληθῶς, Πάτερ καὶ Δέσποτα: διὰ μέσου Ὑμῶν καλλυνόμεθα καὶ λαμπρυνόμεθα!

Σᾶς ἀπολαμβάνουμε ὡς ἐπιδέξιο πηδαλιοῦχο τοῦ Νοητοῦ τῆς Ἐκκλησίας Σκάφους, ἐνήμερο τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν ἐλλείψεων τῆς προσοχῆς, ἰσορροποῦντα ἐπιτηδείως μεταξὺ φανατισμοῦ καὶ χαλαρότητος, ἀποφεύγοντα νεστοριανικοῦ καὶ μονοφυσιτικοῦ τύπου ἀγκυλώσεις, κατανοοῦντα κατὰ Χάριν τὸ ἀσυγχύτως καὶ ἀδιαιρέτως, τὸ ἀτρέπτως καὶ ἀχωρίστως, διακρίνοντα τὸ εὐτελὲς αὐτοδικαιούμενο προβληματικὸ βίωμα τοῦ ἠθικισμοῦ, ἀπὸ τὸ αὐθεντικὸ πατερικὸ φρόνημα, ποὺ εἶναι τὸ ζητούμενο στὰ χρόνια μας. Ἔτσι ἱκανώνετε κι ἐμᾶς μέσα ἀπὸ τὸν καθ’ ὅλου τρόπον κινήσεώς Σας, νὰ κατανοήσουμε καὶ νὰ βιώσουμε τί συζητήθηκε τότε, στὴ Σύνοδο τῆς Χαλκηδόνος, κι ἔτσι νὰ ὑπερβοῦμε τὸν λιμὸ καὶ αὐχμὸ τῶν ἡμερῶν μας ποὺ παραλύει τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο, καταφέροντάς του καίριο διπλὸ καὶ σφοδρὸ πλῆγμα στὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα του, ἀποδιοργανώνοντάς τον καὶ στρέφοντάς τον εἴτε πρὸς ἄσαρκες ἰδέες γιὰ νὰ παρηγορηθεῖ, εἴτε πρὸς τὸν ὑλιστικὸ τρόπο ζωῆς, τοὐτέστιν χλωμοὺς ἀντικατοπτρισμοὺς στὴν ἔρημο τῆς ζωῆς του ποὺ τἄχατες τὸν ξεδιψοῦν.

Εὐλογημένος ὁ πνευματικὸς συγχρωτισμός μας, ἐρριζωμένος στὴ Χαρὰ τοῦ Χριστοῦ, τὸ Αἷμα τοῦ ἀγώνα καὶ τὸ Δάκρυ τῆς ἀπαντοχῆς καὶ τῆς ἐν κατανύξει ταπεινώσεως, δῶρο Θεοῦ.

Καὶ τώρα, Παναγιώτατε,

ἔπειτα ἀπὸ τὸ ἑσπέρας, καλωσορίζοντας τὸ λυκόφως καὶ ταυτόχρονα ὑποδεχόμενοι τὸ ἱλαρὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ, αἰσθανόμαστε τὴν ἀνάγκη νὰ Σᾶς ἀπευθύνουμε τὸ παρακλητικὸ «μεῖνον μεθ’ ἡμῶν, ὅτι πρὸς ἑσπέρας ἐστὶ καὶ κέκλικεν ἡ ἡμέρα», γνωρίζοντας ὅτι οἱ ποικίλες ὑποχρεώσεις καὶ ἡ πολυμερὴς διακονία Σας καθιστοῦν τὴν πραγματοποίηση τοῦ αἰτήματος ἀνέφικτη. Ἀλλ’ εὐτυχῶς μέσα στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τόσον ἡ Ἱστορία, ὅσον καὶ ἡ Γεωγραφία ὑπερβαίνονται καὶ εὑρισκόμαστε ὅλοι μαζί, γαλακτοτροφούμενοι στοὺς κόλπους τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, τῆς Ὁποίας Σεῖς εἶσθε Κεφαλή, ἐνίοτε αἱμάσσουσα, εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ διὰ Πνεύματος Ἁγίου.  

Εὔχεσθε, ὅθεν, Παναγιώτατε, πρῶτον νὰ ἀνταποκρινόμαστε, ἔστω δυσχερῶς, ἀλλ’ ὅμως ἐπιτυχῶς, στὶς ἀπαιτήσεις τῆς διακονίας μας ὡς Κληρικῶν καὶ δεύτερον ὅπως, διαπλέοντες τὸ πέλαγος τοῦ παρόντος βίου, συντύχωμεν κωπηλάτες τοὺς νόες,  στὸν ἀνάντη καὶ κοπιώδη δρόμο, τόσον τοῦ καλοῦ μας Ἐπισκόπου καὶ Πατέρα, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ^ου Παύλου, ὅσον καὶ τῆς τοπικῆς πληθύος τῶν Πατέρων, πρὸς τὴν ἀγήρω ζωὴ τῆς ἀφθίτου μακαριότητος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.